سیدعباس سیاحی پدر رنگرزی سنتی ایران

سیدعباس سیاحی رنگرز چیره‌دست فرش ایران، ۲۵ اسفند ماه ۱۳۱۱ در محله سادات اردستان، در حاشیه کویر مرکزی ایران، بین کاشان و نائین متولد شد.

تحصیلات ابتدایی و سه سال اول دبیرستان را در اردستان گذراند. در سال ۱۳۲۸ به تهران آمد و در دانشسرای شبانه روزی تهران به تحصیل پرداخت.

در سال ۱۳۳۲ آموزگار دبستان های لواسانات، شمیران و درکه بود. بعد از پنج سال آموزگاری، سال ۱۳۳۷ به دانشسرای عالی رفت و در سال ۱۳۴۰ با اخذ لیسانس به عنوان دبیر دبیرستان های شمیران به کار خود ادامه داد.

از آنجا که سیاحی سوادآموزی را دوست داشت، به آموزش روش تدریس الفبا پرداخت و در تالیف کتاب اول ابتدایی که از سال ۱۳۴۴ در کلاس‌های اول تدریس می شد، شریک و موثر بود. برای آموزش روش تدریس کتاب اول ابتدایی به کلیه استان های کشور مسافرت کرد و در مراکز استان و شهرستان های آن روش تدریس الفبا را برای معلمان و راهنمایان تعلیماتی تدریس می کرد، تا آنجا که شهر و روستایی نیست که او  به آن نرفته باشد.

سیاحی، از بچگی با رنگرزی آشنا بود و به آن علاقه داشت؛ بنابراین به هرکجای ایران که رفت، درباره رنگرزی گیاهی و گیاهان رنگرزی منطقه نیز پرس و جو می کرد و پس از بازنشستگی به احیای رنگرزی سنتی گیاهی پرداخت و به آموزش عملی آن مشغول شد.

استاد سیاحی در سال ۱۳۹۳ چهره ماندگار استان فارس شد اما در دوران بیماری، غریب افتاد.  کارگاه او به شکل محدود همچنان توسط برخی از شاگردانش در حال فعالیت است.

بیشتر او را به خاطر کتاب فارسی اول دبستان می‌شناسند؛ کتابی که همه ایرانیان سوادآموزی را با آن آغاز کردند.

برخی نیز در سینما با چهره او آشنا شدند؛ در نقش خودش، معلم عشایری در فیلم «گبه» ساخته محسن مخملباف که پای تخته نگاه به نگاه بچه‌ها و دوربین در زیر مدرسه چادری، کلمه‌ها را بخش می‌کرد و صدا می‌کشید.

استاد عباس سیاحی در هفتم روز سال ۱۳۹۶ از دنیا رفت. سیاحی همکار مرحوم بهمن بیگی «بنیانگذار آموزش و پرورش عشایری» در آموزش عشایر بود و بنا بر تمایل خودش و با تلاش بسیار خانواده‌اش،  در کنار آن مرحوم در آرامستان کشن شیراز دفن شد.