پرویز تناولی

0

پرویز تناولی مجسمه ساز، نقاش، پژوهش گر و مجموعه دار ایرانی است. پرویز تناولی حاصل پژوهش های خود را در مقاله ها و کتاب های متعددی پرویز تناولی و شیرهای ایران، افشار دست باف های ایلات جنوب شرقی ایران، گبه هنر زیر پا، قالیچه های تصویری ایران، جل های عشایری و روستایی ایران : آرای‍ش اس‍ب، نمکدان: دست بافته های عشایری و روستایی ایران، ت‍اچ‍ه ه‍ای چ‍ه‍ارم‍ح‍ال، سفره های کامو و دست بافت های روس‍ت‍ای‍ی و ع‍ش‍ای‍ری ورام‍ی‍ن به چاپ رسانده است.

توضیح ناجا درباره‌ی ممنوع‌الخروجی پرویز تناولی - ایسنا

نمایشگاه پرویز تناولی و شیرهای ایران

شیفتگی من به شیر به سال ۱۳۴۷ بازمی گردد. در آن سال در شیراز به قالیچه ای برخوردم که تصویر شیری بر آن بافته شده بود. نقش عجیب و قدرتمند این شیر چنان مسحورم کرد که آن را بلافاصله خریدم. این برخورد و این اقدام سرنوشت مرا تغییر داد و در تازه ای به رویم گشود و آن ورود به دنیای فرش بود.

سخنرانی و نمایش فیلم در کنار نمایشگاه "پرویز تناولی و شیرهای ایران"/شیر در ادب پارسی و اساطیر ایرانی بررسی می شود

هنوز چند روزی از خرید آن قالیچه نگذشته بود که سرنوشت قالیچه شیری دیگری بر سر سراهم قرار داد و این روال تا جایی ادامه یافت که تقریبا هفته ای نبود که نمونه یا نمونه هایی از چند قالیچه شیری به دستم نرسد و اشتیاق بیشتری برای پی بردن به چند و چونی آن ها درونم را شعله ور نکند. چند ماهی نگذشته بود که بر آن شدم خود به سراغ منابع اصلی این قالیچه ها روم و آن ها را از صاحبشان در چادرهای ایلات رشقایی و بختیاری که در دامنه های زاگرس زندگی می کنند بطلبم تا علاوه بر تکمیلل این مجموعه، به اطلاعات دست اول دست یابم. در همین سفرها بود که متوجه شدم قالیچه ها یا گبه های شیری چون دیگر فرش ها تنها برای نوازش چشم بافته نشده اند و در پش خود رازهای بی شماری نفته دارند، از جمله نماد شجاعت و شهامت زاگرس نشینان و دنباله سنت های کهن ایران اند.

پرویز تناولی

سخنرانی پرویز تناولی در روز ۱۱ تیرماه سال ۱۳۹۶ در مراسم افتتاحیه نمایشگاه: «این نمایشگاه حاصل ۴۰ سال تلاش و دغدغه من است. البته این آثار به صورت مداوم شکل نگرفته است. اولین شیرهای من که در این نمایشگاه وجود دارد، به ۴۰ سال قبل مربوط است که با قالیچه های عشایری شروع می شود که با عشق به عشایر و مجموعه های کوه و کویر دشت های ایران ادامه پیدا می کند و در دوره ای کار من شکلش تغییر می کند و این انتقال، انتقال همه جانبه است و تنها مجسمه سازی را دربرنمی گیرد، بلکه همه جوانب کار من را فرا می گیرد.

من از دوره ای متوجه شدم که شیر، مهم ترین نماد ایران است و از قبل از تاریخ در ایران به عنوان نمادی بزرگ از آن یاد می شد و تا امروز نیز شیر نماد محترمی است. شیر ایرانی متاسفانه طی ۵۰ سال قبل در ایران منقرض شده است و تنها از این نماد ایرانی آثاری باقی مانده است که ما برای این نمایشگاه از موزه های مختلفی این آثار را قرض گرفتیم که بعضی از آن ها تاریخی حدود پنج هزار سال را دربرمی گیرد. من هم تلاش کردم منعکس کننده شیر در زمان خودم باشم و البته قضاوت با شماست.»

4.4/5 - (8 امتیاز)
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.