عیسی بهادری نابغه طراحی قالی

استاد عیسی بهادری روز 22 دی ماه سال 1284 در روستایی کوچک از بخش کمیجان به نام روستای آقچه کهریز به دنیا آمد.

وی طراح، نگارگر، نقاش و یکی از بزرگترین احیاکنندگان هنرهای سنتی ایران در دوره معاصر به شمار می رود.

بهادری نزدیک به سی‌سال سرپرست هنرستان هنرهای زیبای اصفهان بود و در این مدت شاگردان بسیاری را پرورش داد. آثار ماندگاری از او در موزه‌ها و مجموعه‌های مختلف داخلی و خارجی باقیمانده اند.

با علاقه‌ای که به هنر داشت و با حمایت پدرش بعد از پایان دوره متوسطه اول به پایتخت رفت و در مدرسه صنایع مستظرفه که از سوی استادی بنام یعنی کمال‌الملک اداره می‌شد به یادگیری هنر پرداخت.

بعد از پایان یافتن دوره تحصیل در مدرسه صنایع مستظرفه، به استخدام هنرستان هنرهای زیبا در تهران درآمد و با راه‌اندازی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان، در سال ۱۳۱۵ به سرپرستی این هنرستان انتخاب شد. او در آنجا ضمن تدریس (دروسی نظیر طراحی فرش، مینیاتور، نقاشی رنگ و روغن)، به احیای هنرهای سنتی ایران و نوآوری در طراحی ایرانی پرداخت.

وی علاقه وافری به شاخه‌های مختلف هنر داشت. نقاشی مینیاتور را از استاد حسین بهزاد آموخت و نقاشی کلاسیک، پرسپکتیو، آناتومی و طبیعت‌سازی را هم از استاد اسماعیل آشتیانی فرا گرفت. وی به این تخصص‌ها اکتفا نکرد و به اصفهان بازگشت و این بار شروع کرد به مطالعه نقاشی و گچ‌بری و کاشی‌های بناهای تاریخی.

عیسی بهادری بعد از سفرهای پژوهشی و کسب تجربه‌های گرانقدر به تهران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبا مشغول به فعالیت شد. وی پس از مدتی به این فکر افتاد مشابه این هنرستان را در اصفهان راه‌اندازی کند که با تلاش موفق به این کار شد و سال ۱۳۱۵ سرپرست این هنرستان شد.

عیسی بهادری در سال ۱۳۴۵ بعد از سی سال سرپرستی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان به سمت مدیر کل صنایع اصفهان منصوب شد و از آنجا که مقام اداری مورد علاقه او نبود پس از دو سال بازنشسته شد. او سال‌های آخر عمرش را در پاریس نزد دخترش زندگی کرد و در سال ۱۳۶۵ در81 سالگی در همین شهر از دنیا رفت و در آرامگاه پرلاشز به خاک سپرده شد.

وی گذشته از اینکه شاخه‌های از هنر همچون نقاشی رنگ روغن، مینیاتور، طراحی نقوش فرش را به کارآموزان هنر می‌آموخت شروع کرد به احیای هنرهای سنتی در حال نابودی و هنرهای فراموش شده که به نوعی نوآوری هم محسوب می‌شد.

طراحی‌های منحصر به فرد استاد بهادری

شاید بتوان با قاطعیت گفت همه آثار او منحصر به فرد هستند از نقش بشریت گرفته تا تنازع بقا یا طراحی کاشی‌های گلدسته‌های حرم امام حسین.

یکی از زیباترین طراحی‌های او طرح «بشریت» است که اکنون قالی آن در موزه هنرستان هنرهای زیبای اصفهان نگهداری می‌شود.

طرح تولد انسان، ستاره دریایی، شکارچرخ، تشعیر، تنازع بقا و پروانه‌ها از طرح‌های فاخر و معروف استاد عیسی بهادری هستند که همگی از سوی هنرمندان قالیباف بافته شده‌اند و در موزه‌های مختلف همچون موزه ملی فرش، موزه آستان قدس رضوی و ده‌ها موزه‌های خصوصی دیگر در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته شده‌اند.

طراحی نقوش فرش فقط یکی از هنرهای این استاد فقید است باید به نگارگری، تذهیب، تابلوهای رنگ روغن، کاشی‌گری و طراحی گچ‌بری‌های بی‌بدیل وی هم اشاره کرد.

طراحی نقوش کاشی‌کاری گلدسته‌های امام حسین در کربلا، طراحی نقوش کاشی‌های فضای بیرون مسجد امام اصفهان، طراحی نقشه گچ‌بری اتاق اصفهانی‌ها در ساختمان موزه تهران به نام «تشعیر» فقط گوشه‌ای از هنر دست وی است.

تابلوی نقاشی وی به نام «مجلس ابن سینا» از آثار هنری فاخر و بی‌نظیر در موزه لوور فرانسه نگهداری می‌شود و در معرض نمایش دید عموم است.

عیسی بهادری «در احیای طرح‌های سنتی ایرانی بسیار کوشید»، در عین حال طراحِ هنرمندی بود که در رشته‌های فرش، منبت، خاتم، موزائیک، کاشی و قلم‌زنی آثار ماندگاری از خود بر جای گذاشت. بهادری و شاگردان او در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را به عنوان یکی از پیشگامان تأثیرگذار طرح فرشِ اصفهان در سده اخیر قلمداد می‌کنند.

او بر اساس مبانی هنر ایرانی-اسلامی و خصوصیات صوری اصول تزئینیِ اسلیمی وختایی، طرحها، نقش‌مایه‌ها وآرایه‌های نوینی با مضمون‌های فلسفی، عرفانی و اساطیری ارائه کرد. ضمن اینکه، او برای هر طرحی بر اساس موضوع انتخابی، دست به ابداع نقوش جدیدی می‌زد. بهادری مبتکر نقش‌های گل، برگ و پرنده به جای اشکال هندسی بر روی خاتم است؛ و در سال ۱۳۳۸ برای نخستین بار چهره‌بافی را به شیوه نقاشی اجرا نمود.

از شاگردان وی می‌توان جواد رستم شیرازی، محمود فرشچیان، عباسعلی پورصفا، امیر هوشنگ جزیزاده، جعفرقلی دادخواه و علی محمودیان را نام برد.

فرشچیان درباره بهادری می‌گوید: «استاد عیسی بهادری در طول تاریخ هنر ایران، بزرگترین استاد در زمینه [طراحی] کاشی، فرش، مینیاتور و تا حدی نقاشی بود و انسان جامع و کاملی در زمینه‌هایی که به آن اشاره کردم به شمار می‌رفت. تصور می‌کنم والاترین ویژگی او ایجاد رغبت در شاگردان بویژه خود من بود و به واسطه بیان گیرا و جذابی که داشت، می‌توانست به خوبی این شور و شوق را در شاگردانش ایجاد کند[راهنماییهای او] در خودسازی من خیلی مؤثر بود.»
عیسی بهادری، موفق به دریافت نشان‌های متعدد از جمله مدال هنر از نمایشگاه کالای ایران، نشان سپاس و علمی و هنر از وزارت معارف، دیپلم دونور و مدال طلا از نمایشگاه جهانی بروکسل و نشان علم و هنر از طرف دولت فرانسه شد.