اکبر لاجوردی بنیانگذار صنعت فرش ماشینی در ایران

خانواده لاجوردی یکی از بزرگترین خانواده های کسب و کاری در ایران بوده است که فعالیت های جدی و وسیع اقتصادی در زمان قبل انقلاب داشته اند و توانسته اند کسب و کارشان را در طی چندین نسل ادامه و توسعه بخشند.

این خانواده پایه های صنعتی شدن ایران را بنیان نهاده بودند و تلاش های زیادی برای توسعه و آبادانی کشور داشته اند.

از مهمترین و شناخته ترین افراد این خانواده، آقای حاج سید محمود لاجوردیان پدر بزرگ خانواده و آقایان احمد، قاسم و اکبر لاجوردیان می باشد و از مهمترین مجموعه های صنعتی که توسط این خانواده تاسیس و توسعه داده شده اند، مجموعه های گروه صنایع بهشهر، شرکت سهامی صنایع ساختمانی آکام و شرکت پلی اکریل اصفهان و… می باشند.

اکبر لاجوردی که به صنعت نساجی، علاقه ویژه ای داشت، به سراغ نساجی رفت.

او در قزوین شرکت سهامی “نیتینگ ایران” را راه اندازی کردند که بافت نیتینگ توسط ماشین آلات نساجی، محصول آن بوده است.

بعد از این تولید فرش ماشینی را در شهر کاشان و منطقه راوند تحت شرکت سهامی صنایع کاشان شروع کرد، که قالی های ماشینی ارزان قیمت تولید می کرد.

کار دیگری که اکبر لاجوردی در این راستا انجام داد، انعقاد قرارداد با شرکت دوپانت (Dupont) آمریکا بود؛ به قسمی که کارشناسان و مهندسین آمریکایی به ایران بیایند و ماشین آلات تولیدی نخ های مختلف نساجی (الیاف اکرلیک و الیاف پلی استر-نخ فیلدمت پلی استر) را در اصفهان راه اندازی کنند.

این شرکت به نام شرکت سهامی پلی اکریل (در اصفهان) نام گرفت و برای بهره برداری آن بالغ بر 440 میلیون دلار سرمایه گذاری انجام شد و تبدیل به بزرگترین شرکت بخش خصوصی در ایران شد که نوعی سرمایه گذاری مشترک بین شرکت دوپانت، گروه صنعتی بهشهر و سایر شرکت های نساجی در ایران بود.

همچنین در کنار این مجموعه، شرکتی دیگر در زمینه رنگ های نساجی ایجاد شد.

اکبر لاجوردی بنیانگذار اصلی «صنایع بهشهر» بود. از ابتکارات او برای توسعه صنعت نساجی ایران، اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان این رشته بود.

گفته می‌شود او با نیت حمایت از برادرش «سید‌محمود» به اتاق بازرگانی رفت اما بعدها در جایگاه رئیس سندیکای نساجی به گستره فعالیت‌های خود در اتاق افزود.

اکبر لاجوردی، مدیریت کارخانه‌های «مخمل کاشان»، «راوند کاشان» و «پلی‌اکریل» را نیز بر عهده داشت.

او اما با وقوع انقلاب، ایران را ترک نکرد و برای بازگرداندن اموال و دارایی‌های خود، نامه‌های اعتراض‌آمیزی به سازمان حفاظت و توسعه برای انکار وابستگی به رژیم شاه نوشت.

اکبر تا اواخر تابستان 1359 در ایران ماند، اما پس از ترور برادرش «احمد» به آمریکا رفت و فعالیت‌های اقتصادی خود را از سر گرفت.

از سرنوشت او اطلاعی در دست نیست.